เซ็ตสึประกอบด้วยบริเวณฮังชิน (ได้แก่นครอามาซากิ นครนิชิโนะมิยะ นครอาชิยะ นครอิตามิ นครทาคาระซุกะ นครคาวานิชิ นครซังดะ และเมืองอินางาวะ) และเมืองหลักของจังหวัดคือโกเบ โกเบคือเมืองที่อยู่ระหว่างทะเลและภูเขา ที่ซึ่งสามารถยืนบนชายฝั่งทะเลแล้วมองเห็นเขารคโคเขียวชอุ่มสูงตระหง่านเหนือทิวทัศน์อาคาร และตั้งแต่มีการเปิดท่าเรือโกเบในปี ค.ศ. 1968 โกเบก็ได้กลายเป็นนครแห่งความเป็นสากลที่ชาวต่างชาติต่างมาเยี่ยมเยียน “ที่พักชาวต่างชาติเก่า” สร้างขึ้นเพื่อเป็นที่ให้ชาวต่างชาติพักอาศัยและประกอบธุรกิจ อาคารสร้างด้วยอิฐและหินเก่าเข้ากันได้อย่างลงตัวกับอาคารสมัยใหม่ เป็นการผสมกลมกลืนเพื่อสร้างทิวทัศน์ของเมืองที่สวยงาม

เขตทัมบะประกอบด้วยนครทัมบะ-ซาซายามะและนครทัมบะ เป็นที่ลุ่มล้อมรอบด้วยภูเขาที่ได้รับผลกระทบจากอุณหภูมิที่เปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงทั้งแบบรายวันและรายปี หมอกอันมีมนต์เสน่ห์ของทัมบะจะปรากฏขึ้นในฤดูใบไม้ร่วงจนถึงฤดูหนาว ห่อคลุมภูเขาที่อยู่ห่างไกลไว้

เขตทัมบะมีวัตถุดิบเฉพาะท้องถิ่นได้แก่เนื้อหมูป่าและผลิตภัณฑ์การเกษตร เช่น ถั่วดำทัมบะ-ซาซายามะ เกาลัดทัมบะ และมันเทศ ถั่วดำนี้เป็นที่รู้จักดีเรื่องขนาดและคุณภาพ และเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2021 กระบวนการเพาะปลูกถั่วแบบดั้งเดิมได้รับการยอมรับเป็นมรดกด้านเกษตรกรรมของญี่ปุ่น เนื่องจากในสมัยเอโดะมีปัญหาการขาดแคลนน้ำ จึงทำให้มีการทำนาข้าวตัวตายตัวแทนขึ้นด้วยการขุดทำคันดินสูงแล้วระบายน้ำออก ซึ่งพื้นที่นี้ได้กลายเป็นพื้นที่ปลูกถั่วดำ กล่าวกันว่าวิธีการนี้ยังถูกนำไปใช้ในเทคโนโลยีสมัยใหม่ด้วย หากได้คุยกับคนที่อาศัยอยู่ที่นั่นมาทั้งชีวิต เขาจะบอกคุณว่า “ตอนเด็ก ๆ จะไปเทศกาลเกี่ยวข้าวของศาลเจ้าในเดือนพฤษภาคมทุกปีเพื่อไปรับข้าวและถั่วดำนึ่ง เราจะทำข้าวหุงถั่วดำทานกันและอธิษฐานให้ครอบครัวมีสุขภาพแข็งแรง” ประเพณีนี้ยังคงอยู่จนถึงปัจจุบัน บ่งบอกได้ว่าถั่วดำได้หยั่งรากลึกในวัฒนธรรมอาหารของนครทัมบะ-ซาซายามะแล้ว

นอกจากนั้น ท่าเรือประมงของเขตทาจิมะ ได้แก่ เมืองชิน-อนเซ็น และเมืองคามิ ต่างก็อยู่ที่ทะเลญี่ปุ่น จึงทำให้สามารถจับปูหิมะและหมึกหิ่งห้อยได้เป็นจำนวนมาก ปูหิมะตัวผู้จะเรียกว่า มัตสึบะงานิ และตัวเมียจะเรียกว่า เซโกะงานิ ฤดูตกปูตัวผู้จะเริ่มต้นเดือนพฤศจิกายนไปจนถึงปลายเดือนมีนาคม และตัวเมียจะเริ่มต้นเดือนพฤศจิกายนไปจนถึงต้นเดือนมกราคม ทุก ๆ ปีเมื่อเริ่มต้นฤดูตกปูมัตสึบะงานิ จะมีรถไฟท่องเที่ยวที่เสิร์ฟอาหารจานปูวิ่งจากเขตคันไซเข้ามาเพื่อให้นักท่องเที่ยวได้ดื่มด่ำกับเมนูปูอย่างเต็มที่

ในทุกปีตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ถึงเดือนเมษายนจะเป็นช่วงเริ่มต้นฤดูวางไข่ของปลาหอกทราย จะมีปลาหอกทรายสด ๆ วางเรียงรายอยู่หน้าร้านพร้อมด้วยกลิ่นซีอิ๊ว น้ำตาล และขิงโชยมา และนำมาทำเป็นเมนูที่เรียกว่า “คุงินิ” (ตะปูต้ม) ชื่อนี้มีที่มาจากสีและรูปร่างของปลาหอกทรายเวลาปรุงสุกแล้วที่มีสีออกแดงสนิมและรูปร่างคล้ายตะปูบิดเบี้ยว สำหรับคนในท้องถิ่น ปลาหอกทรายสื่อถึงฤดูใบไม้ผลิ และคนมักจะพูดว่า “เมื่อได้กลิ่นปลาหอกทราย นั่นหมายความว่าฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้ว”

เมนู “คัตสึเมชิ” ของนครคาโกงาวะเป็นอาหารสไตล์ตะวันตกที่ทำโดยการวางชิ้นเนื้อวัวลงบนข้าวสวย ราดด้วยซอสเดมิเกลซ ตกแต่งด้วยกะหล่ำปลี และทานด้วยตะเกียบ เมนู “โอเด้งฮิเมจิ” แห่งนครฮิเมจิคืออาหารประเภทโอเด้งที่ทานกับซีอิ๊วผสมขิง หลังจากวันที่ทานโอเด้งนี้แล้ว จะมีการนำมันฝรั่งที่เหลือจากการต้มซุปมาทำโอโคโนมิยากิที่เรียกว่า “นิคุเท็น” กลุ่มคนรักนิคุเท็นแห่งทาคาซาโงะที่มีเป้าหมายเพื่อทำให้นิคุเท็นเป็นที่นิยมมากขึ้นกล่าวว่า ในเมื่อมันเป็นอาหารที่ทำในครัวเรือนได้ จึงสามารถใช้มันฝรั่งที่เหลือจากเมนูอื่น ๆ นอกจากโอเด้งก็ได้ เช่น นิคุจากะ (สตูเนื้อและมันฝรั่ง) เป็นต้น วิธีการปรุงอาหารท้องถิ่นที่เฉลียวฉลาดนี้ช่วยให้เราอิ่มเอมกับอาหารธรรมดาได้โดยไม่สูญเปล่าและไม่น่าเบื่อด้วย

ปลาไหลทะเลฮาโมะที่จับได้ที่เกาะอาวาจิเป็นปลาคุณภาพดีที่มีรสชาติเข้มข้น และสามารถพบได้ช่วงเริ่มต้นฤดูร้อน หอมใหญ่อาวาจิที่สามารถเก็บเกี่ยวได้ในช่วงเวลาเดียวกันจึงเหมาะที่จะนำมาทำสุกี้ปลาไหลฮาโมะ เป็นน้ำซุปที่ได้จากไขมันของปลาไหลและความหวานจากหัวหอมอาวาจิ ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการจับปลาหมึกยักษ์จากทะเลฮาริมะคือเดือนมิถุนายนถึงเดือนสิงหาคม ปลาหมึกยักษ์มักจะนำไปทำเมนู เช่น ต้ม ตุ๋น ตากแห้ง หรือทานสด เมนู “โจโบจิรุ” ที่เข้ามาสู่เกาะคืออาหารที่ทำจากถั่วและข้าวเหนียว เป็นอาหารที่ช่วยฟื้นฟูร่างกายของภรรยาหลังจากให้กำเนิดบุตร และมีการเสิร์ฟในช่วงงานฉลองด้วย “อิบิตสึ โมจิ” หรือที่มักจะรู้จักกันในชื่อ คาชิวะ โมจิ แต่เนื่องจากใบโอ๊กคาชิวะนั้นไม่ได้เป็นไม้ที่ขึ้นในอาวาจิ จึงใช้ใบของต้นหนามจับลิงแทน มักจะทำในช่วงการเฉลิมฉลองวันเด็กผู้ชายในเดือนพฤษภาคม แต่ก็เป็นอาหารที่ชาวนาทานหลังจากปลูกข้าวเสร็จ หรือในช่วงพักระหว่างฤดูทำนาด้วย