งหวัดโอกินาวะมีความโดดเด่นด้วยสภาพอากาศกึ่งเขตร้อนอันอบอุ่น ซึ่งเป็นสภาพอากาศที่ไม่สามารถพบได้ในจังหวัดหรือเขตการปกครองอื่นในประเทศญี่ปุ่น กล่าวคือ โอกินาวะมีลักษณะเฉพาะจากการมีความแปรปรวนของอุณหภูมิเพียงเล็กน้อย แม้แต่ในช่วงฤดูหนาวที่มีอากาศหนาวที่สุดแล้วก็ตาม โดยอุณหภูมิแทบจะไม่ลดลงต่ำกว่า 10 องศาเซลเซียสเลย ขณะเดียวกัน ในแต่ละปี จะมีมากกว่า 100 วันที่จะมีอุณหภูมิสูงกว่า 30 องศาเซลเซียส ด้วยสภาพอากาศที่อบอุ่นเช่นนี้ โอกินาวะจึงเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์ที่สวยงามและไม่เหมือนใคร มีมหาสมุทรที่สวยงามพร้อมทิวทัศน์ชายหาดอันกว้างใหญ่ ปลาหลากสีสัน แนวปะการัง ดอกไม้ที่บานตลอดทั้งปี และสัตว์ป่าที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ โดย ณ สถานที่แห่งนี้ เวลาจะเคลื่อนที่ไปอย่างช้า ๆ กว่าที่อื่น ๆ และเกาะแต่ละเกาะก็ได้ริเริ่มวัฒนธรรมของตนเองและแตกต่างกันออกไป พร้อมทั้งมีการเฉลิมฉลองในรูปแบบเทศกาลต่าง ๆ ที่มีหลากหลายรูปแบบ ทำให้เกาะเหล่านี้ไม่เพียงแต่เป็นแหล่งความเพลิดเพลินสำหรับคนในพื้นที่เท่านั้น แต่ยังเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำหรับผู้มาเยือนอีกด้วย

มื่อตอนที่โอกินาวะเคยเป็นประเทศเอกราชของอาณาจักรรีวกีวนั้น "อาหารชาววัง" จะถูกจัดเตรียมไว้สำหรับใช้ในงานและพระราชพิธีของจักรวรรดิ หรือเพื่อให้ความบันเทิงให้แก่แขกต่าง ๆ ทั้งนี้ อิทธิพลจากประเทศญี่ปุ่นและจีนมีความสำคัญต่อโอกินาวะ ดังเห็นได้จากความสัมพันธ์กับจีนผ่านระบบทางการทูต (เรียกว่าซัปโปะ) มาตั้งแต่ศตวรรษที่ 15 เช่นเดียวกับญี่ปุ่นผ่านระบบซัทซึมะ ไซบัน บูเกียว (ผู้พิพากษาประจำถิ่น) โดยอาหารและทักษะต่าง ๆ ที่ประกอบด้วย "อาหารชาววัง" ที่ถูกพัฒนาเป็น "อูตูอิมูจิ" (อาหารต้อนรับ) ที่ใช้ต้อนรับแขกวีไอพีจากประเทศต่าง ๆ ได้รับการขัดเกลาเป็นรูปแบบของพิธี ซึ่งว่ากันว่าพิธีดังกล่าวเป็นที่นิยมในหมู่ชนชั้นสูงหลังจากยุคสมัยเมจิอีกด้วย นอกจากนี้ องค์ประกอบที่ขาดไม่ได้ของ "อาหารชาววัง" นั้นก็คือตุนดาบุน ซึ่งเป็นตัวแทนของเครื่องเขินแบบดั้งเดิมของรีวกีว โดยเครื่องเขินเหล่านี้มาในหลากหลายรูปทรง เช่น สี่เหลี่ยม หกเหลี่ยม แปดเหลี่ยม หรือวงกลม และทำหน้าที่เป็นภาชนะใส่อาหารเรียกน้ำย่อย ซึ่งมีจานเล็ก ๆ ล้อมรอบอยู่ตรงกลาง ก่อเป็นรูปทรงและสีสันที่สวยงาม เต็มไปด้วยอาหารที่คงไว้ซึ่งรสชาติในตัวมันเอง แม้แต่ตอนที่นำเสิร์ฟแบบเย็นแล้วก็ตาม ทั้งนี้ คำว่าตุนดาบุนมีความหมายรวมถึงอาหารที่เสิร์ฟเป็นการภายในด้วยเช่นกัน โดยมีอาหารอย่าง “ฮานะอิกะ” (ปลาหมึกดอกไม้) ซึ่งเป็นปลาหมึกที่ถูกหั่นอย่างชำนาญ ซี่โครงหมูนึ่งด้วยซอสงาดำที่เรียกว่า “มินุดารุ” และ “ชิชิคามาโบโกะ” ซึ่งเป็นลูกชิ้นปลาที่ทำจากเนื้อปลาบดผสมกับเนื้อ

ตรงกันข้ามกับ "อาหารชาววัง" และ "อาหารพื้นเมือง" ซึ่งเป็นพื้นฐานของอาหารรีวกีว ในโอกินาวะก็ยังมีอาหาร "เกียวจิ เรียวริ" (อาหารตามงาน) อีกด้วย ซึ่งมีประเพณีที่แตกต่างกัน กล่าวคือ ในโอกินาวะนั้น การอธิษฐานขอให้มีการเก็บเกี่ยวที่ได้ผลผลิตที่ดี หรือการขอให้จับปลาทะเลตัวใหญ่ และกิจกรรมทางสังคมซึ่งเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของโอกินาวะที่มีพื้นฐานมาจากแนวคิดเรื่องการบูชาบรรพบุรุษ ตลอดจนประเพณีที่สืบทอดมาจากประเทศจีน เป็นหนึ่งในกิจกรรมที่หลากหลายที่เกิดขึ้นทั่วทั้งปี โดยในระหว่างกิจกรรมดังกล่าว ผู้คนจำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็นคนท้องถิ่นและญาติ ๆ มักจะรวมตัวกันเพื่อโอกาสในการดื่มสาเกและรับประทานอาหารร่วมกัน และเสริมสร้างพันธมิตรและความผูกพันต่อกัน รวมทั้งกระชับความสัมพันธ์กับผู้คนและผืนแผ่นดินของพวกเขา ยกตัวอย่างเช่น ในช่วงเซเมไซ (ช่วงเทศกาลกวาดสุสาน) เทศกาลบงตามปฏิทินจันทรคติ และงานรำลึกผู้วายชนม์ต่าง ๆ ที่จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ทั่วทั้งจังหวัดและภูมิภาค อาหารที่กินจะมีการเสิร์ฟในกล่องเคลือบซ้อนที่เต็มไปด้วยซี่โครงหมูแบบไม่มีกระดูก คะมะโบะโกะ (ปลาต้ม) คอมบุ (สาหร่ายทะเล) และเต้าหู้ทอด และอาหารอื่น ๆ รวมทั้งหมด 9 อย่าง โดยจัดเรียงกันในรูปแบบโมซาอิค (เรียงกันคล้ายหมากรุก)

นอกจากนี้ วัฒนธรรมอาหารเต้าหู้ก็มีเอกลักษณ์เฉพาะเช่นกัน โดยเต้าหู้ที่ผลิตในจังหวัดโอกินาวะนั้นจะเรียกว่า “ชิมะโดฟุ” ซึ่งทำมาจากการแช่ถั่วเหลืองในน้ำ แล้วจากนั้นบด กรอง และเคี่ยว เติมรสขมและทำให้แข็งตัวกลายเป็นเต้าหู้โมเมน (เต้าหู้แข็ง) ทั้งนี้ ภายในจังหวัดฯ ชิมะโดฟุมักจะขายในขณะที่กำลังอุ่น ๆ อีกทั้งเนื่องจากเต้าหู้ดังกล่าวเป็นเต้าหู้ที่ไม่แตกง่าย จึงทำให้กลายเป็นส่วนผสมที่ทรงคุณค่าในอาหารทอดอีกด้วย เช่น ชานปูรุ (อาหารผัดโอกินาวะ) ฯลฯ ขณะเดียวกัน ยังมีเต้าหู้อีกรูปแบบที่เรียกว่า "ยูชิ โดฟุ" ซึ่งทำมาจากการเพิ่มรสขมเพื่อเริ่มกระบวนการทำให้แข็งตัว แต่ไม่ได้มีการนำมาใส่ลงในแม่พิมพ์ โดยมักนำมาใช้ในการปรุงอาหารพื้นเมืองประจำวันในจังหวัดโอกินาวะ ส่วน "เต้าหู้จิมามิโดฟุ" เป็นเต้าหู้สำหรับ "เกียวจิเรียวริ" เช่น งานกิจกรรมและงานเฉลิมฉลองต่าง ๆ ฯลฯ โดยเต้าหู้ชนิดนี้ทำมาจากการคั้นน้ำถั่วลิสงกับแป้งมันเทศที่นำมาละลายในน้ำ จากนั้นนวดให้เข้ากันแล้วนำไปทำให้แข็งตัว และเมื่อย้อนกลับไปในสมัยที่ถั่วลิสงเป็นอาหารอันโอชะที่หายากและล้ำค่า ถั่วลิสงจะรับประทานกันใน วันพิเศษเป็นอาหารมังสวิรัติ ทั้งนี้ “ชิมะโดฟุ” และ “จิมามิโดฟุ” ยังคงเป็นอาหารพื้นเมืองยอดนิยมของชาวโอกินาวะ และเมื่อไม่นานมานี้ เต้าหู้ดังกล่าวก็พบว่ามีขายนอกจังหวัดแล้วด้วย

เกาะทาเคโทมิชิมะเป็นเกาะที่ยังคงรักษาภูมิทัศน์เมืองเก่าแบบคลาสสิกของจังหวัดโอกินาวะ โดยเป็นหนึ่งในเกาะที่นักท่องเที่ยวจำนวนมากมายได้เดินทางมาเยือนเพื่อชมภูมิประเทศที่ยังไม่ถูกทำลาย ซึ่งกระจัดกระจายไปด้วยบ้านหลังคามุงกระเบื้องสีแดงและชิซา (รูปปั้นสิงโตโอกินาว่า) ที่ทำหน้าที่ปกป้องชั้นดาดฟ้าของบ้าน และมีเทศกาลที่ใหญ่ที่สุดของเกาะคือ "เทศกาลทานาดุย" ซึ่งมีประวัติศาสตร์ยาวนาน 600 ปี และดึงดูดผู้มาเยือนจากในและนอกเกาะ โดยเทศกาลนี้จะจัดขึ้นในเดือนกันยายนและตุลาคมตามปฏิทินจันทรคติเก่าแก่ของญี่ปุ่นเป็นระยะเวลา 9 วัน โดยเริ่มจากวันลิงป่า (Wood Monkey) และผู้เข้าร่วมงานเทศกาลทุกคนจะได้รับอาหารหมักดองที่จัดเตรียมไว้เพื่อโอกาสนี้โดยเฉพาะ นอกจากนี้ ในวันก่อนและหลังการแสดงศิลปะการถวายบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์แบบดั้งเดิม จะเป็นวันที่มีผู้คนพลุกพล่านเป็นพิเศษ ซึ่งในระหว่างการแสดงดังกล่าว จะมีการรับประทาน “อิยาจิ” ซึ่งเป็นอาหารหมักดองแบบโบราณ โดยเป็นการนำข้าวเหนียวมาผสมคลุกเคล้ากับถั่วอะซูกิกับข้าวฟ่างเหนียว แล้วจากนั้นนำไปปรุงต่อ ขณะเดียวกัน ในสมัยโบราณเมื่อมันหวานเป็นอาหารหลักประจำวัน “อิยาจิ” ได้เป็นอาหารพิเศษที่ชาวเกาะสามารถรับประทานได้ในช่วงเทศกาลดังกล่าว แม้กระทั่งในปัจจุบันนี้ “อิยาจิ” ก็ยังคงเป็นส่วนสำคัญที่ขาดไม่ได้ของ “เทศกาลทานาดุย” และนอกจากจะมีการรับประทานกันอย่างต่อเนื่องแล้ว อิยาจิก็ยังคงถูกส่งต่อไปยังคนรุ่นหลังเช่นกันผ่านงานสัมมนาและกิจกรรมเกี่ยวกับการสอนศิลปะการเตรียมอาหารชนิดนี้ ณ เกาะแห่งนี้

ในทำนองเดียวกัน บนเกาะหลักโอกินาวะ ก็มีอาหารที่ผ่านการเปลี่ยนรสชาติเช่นกัน เมื่อนำมาเปรียบเทียบกับวิธีการปรุงแบบฉบับของเกาะฯ อีกทั้งยังได้เป็นอาหารอันเป็นที่รักของที่นี่เรียบร้อยแล้ว ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือ “กิวจิรุ” ที่ทำมาจากการเคี่ยวชิมะนินจิน (แครอทสีเหลืองบนเกาะโอกินาวะ) และเนื้อวัวในน้ำซุปโบนิโต จนกลายเป็นซุปใสกินกับเกลือและซีอิ๊วขาว ขณะเดียวกัน ในเมืองมิยาโกะจิมะ (บนเกาะมิยาโกะ) ซึ่งเป็นเมืองที่มี หาดทรายขาวละเอียดและมหาสมุทรสีเขียวมรกตอันสวยงาม อาหารชนิดนี้จะมีความแตกต่างออกไปด้วยการนำมากินกับมิโซะ ทั้งนี้ ร้านอาหารบางแห่งในเมืองมิยาโกะจิมะก็เสิร์ฟ “กิวจิรุ” ที่ทำจากเนื้อวัวมิยาโกะด้วย ซึ่งเป็นวัวสายพันธุ์ที่หายากและมีมูลค่าสูง