ทั้งจังหวัดที่มีศูนย์กลางอยู่ที่เมืองนาโกย่า

มันเทศแป้ง

“โอนิมันจู” ทำขึ้นโดยใช้มันเทศและแป้งสาลี ซึ่งหาได้ง่ายในระหว่างและหลังสงคราม และแพร่กระจายเป็นอาหารหลักแทนข้าว ว่ากันว่าชื่อนี้มาจากความจริงที่ว่ามุมของมันฝรั่งหวานที่หั่นเป็นลูกบาศก์นั้นดูหยาบและคล้ายกับเขาของปีศาจหรือแท่งโลหะ มีชื่อต่างๆ เช่น ``Imo Uiro'', ``Imo Bun'' และ ``Imo Manju'' ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับภูมิภาค
ระหว่างสงคราม ปริมาณได้รับความสำคัญเหนือความอร่อยของมันฝรั่งหวาน ดังนั้นพันธุ์ที่เรียกว่า "Gokoku imo" จึงถูกผลิตขึ้นโดยให้ผลผลิตสูง อย่างไรก็ตาม มันไม่เหมือนกับมันเทศ Beni Azuma, Beni Haruka และ Anno ในปัจจุบัน ซึ่งมีรสหวานและนุ่มลิ้น มันฝรั่งหวานเหล่านี้มีน้ำและขาดอูมามิ ว่ากันว่า เขาอาจจะทำเช่นนั้น
หลังจากนั้นในช่วงที่เศรษฐกิจเติบโตอย่างรวดเร็ว ก็กลายเป็นที่นิยมในหมู่เกษตรกรว่าเป็นอาหารว่างราคาไม่แพง

แม้ว่าจะทำบ่อยที่สุดในฤดูใบไม้ร่วง แต่เมื่อเก็บเกี่ยวมันเทศแล้ว "โอนิมันจู" ก็มีจำหน่ายที่ร้านขายขนมญี่ปุ่นเสมอ ดังนั้นจึงมีรับประทานตลอดทั้งปี

มันฝรั่งหวานหั่นเป็นลูกเต๋าขนาด 1 ซม. วางในแป้งที่ทำจากแป้งและน้ำตาลแล้วนึ่งก่อนรับประทาน คุณสามารถเพลิดเพลินกับสีแดงและเนื้อสัมผัสของผิวมันเทศได้โดยการทิ้งผิวไว้ สามารถรับประทานได้ทั้งแบบอุ่นและแบบเย็น แต่ถ้าคุณอุ่นในไมโครเวฟเป็นเวลา 20 ถึง 30 วินาทีด้วยพลาสติกแรป คุณก็จะได้เนื้อสัมผัสที่ปรุงสดใหม่
Onimanju" มีลักษณะเฉพาะด้วยเนื้อแน่นและหนักซึ่งทำให้มันอิ่มมาก อย่างไรก็ตาม ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ บางคนชอบรับประทานมันด้วยเนื้อสัมผัสที่นุ่มเหมือนขนมปังนึ่ง หรือรับประทานกับแอปเปิ้ลก้อนแทนมันเทศ
มันเทศจำนวนมากที่ขายในร้านขนมญี่ปุ่นนั้นผ่านการ "เคี่ยวน้ำผึ้ง" ไว้ล่วงหน้าแล้ว ที่บ้านมันฝรั่งหวานโรยด้วยเกลือและน้ำตาล

บางชุมชนกำลังพยายามถ่ายทอดประเพณีโดยผสมผสานเข้ากับเมนูอาหารกลางวันของโรงเรียนและเสนอชั้นเรียนทำอาหารร่วมกับการเรียนรู้เกี่ยวกับการปลูกมันเทศ นอกจากนี้เนื่องจากง่ายต่อการเตรียมจึงทำที่บ้านและส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น