เมืองมิโยชิและเมืองโชบาระในพื้นที่บิโฮคุ

ฉลาม ขิง กระเทียม ซีอิ๊ว

มันถูกเรียกว่า "จระเข้" แต่สิ่งที่กินจริงๆคือ "ฉลาม" เรียกอีกอย่างว่า "ฟุกะ" ในพื้นที่ภูเขาของภูมิภาคชูโกกุ มีคำโบราณสำหรับ "ฉลาม" ที่เรียกว่า "จระเข้" และจระเข้ที่ปรากฏในตำนาน "อินาบะ โนะ ชิโรฮางิ (กระต่ายขาวแห่งอินาบะ)" ใน โคจิกิก็คิดว่าเป็นปลาฉลามเช่นกันมีบันทึกว่าปลาฉลามถูกพามาที่บริเวณนี้จากพ่อค้าบนชายฝั่งทะเลญี่ปุ่นในสมัยเอโดะ (1603-1868) เนื่องจากปลาฉลามสามารถอยู่ได้นานเนื่องจากพวกมัน ปริมาณแอมโมเนียสูงและสามารถรับประทานเป็นซาซิมิได้ประมาณครึ่งเดือนจึงเริ่มรับประทานเป็นซาซิมิที่บ้านเมื่อชาวประมงจากจังหวัดชิมาเนะเริ่มนำมาเลี้ยงในปลายทศวรรษ 1890 ในยุคที่การขนส่งไม่ได้รับการพัฒนา อาหารทะเลสดทำได้ยาก หาได้ในพื้นที่ภูเขาที่ห่างไกลจากทะเลและปลาฉลามก็มีค่าเนื่องจากกลิ่นของแอมโมเนียจะรุนแรงขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปจึงมักรับประทานกับซีอิ๊วขิงเพื่อขจัดกลิ่นบางครอบครัวก็กินกับซีอิ๊วน้ำตาล นิยมรับประทานในเทศกาลต่างๆ เช่น เทศกาลฤดูใบไม้ร่วง ปีใหม่ และงานเฉลิมฉลอง ฯลฯ ในเมืองมิโยชิ มีคำกล่าวโบราณว่า "กินจระเข้จนท้องหนาว มีฉลามประมาณ 20 สายพันธุ์ที่รับประทานในเมืองมิโยชิและส่วนอื่นๆ ของจังหวัดฮิโรชิม่าตอนเหนือ รวมถึงฉลามรัต ฉลามสีน้ำเงิน และฉลามหัวค้อน สีของเนื้อแตกต่างกันไปตามสายพันธุ์ และปลาฉลามสีแดงมีลักษณะคล้ายนาก โดยมีปริมาณไขมันต่ำและเนื้อนุ่มและบางเบา เนื่องจากรสชาติของมัน บางครั้งฉลามจึงถูกเรียกว่า "ปลานากมิโยชิ" ในเมืองมิโยชิ และ "ปลาทูน่านิชิโจ" ในเมืองนิชิโจ เมืองโชบาระ จับได้ตลอดทั้งปี แต่จะอร่อยกว่าในฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาวเมื่อเนื้อแน่นและอร่อยกว่า

ปลาทูน่าถูกกินในเทศกาลฤดูใบไม้ร่วง ปีใหม่ และเทศกาลที่มีผู้คนมากมายมารวมตัวกัน เป็นอาหารที่ขาดไม่ได้โดยเฉพาะช่วงปีใหม่ของภูมิภาคนี้ ในอดีต เมื่อใกล้ถึงเทศกาล จะมีการจัดตั้ง "ตลาดจระเข้" ขึ้นที่นี่และที่นั่น ซึ่งจระเข้ (ฉลาม) จะถูกหั่นเป็นชิ้นๆ แล้วขาย แม้แต่ทุกวันนี้ก็ยังเป็นประเพณีหน้าหนาวที่เป็นเรื่องของข่าวช่วงปลายปี คนอายุน้อยกว่าไม่กินซาซิมิมาก แต่คนสูงอายุก็ยังชอบกินมากกว่า

ซาซิมิปลาฉลามจะเสิร์ฟพร้อมกับซีอิ๊วขิงเพื่อขจัดกลิ่นของแอมโมเนีย บางครั้งก็กินกับซีอิ๊วน้ำตาล นอกจากซาซิมิแล้ว ยังมีวิธีกินปลาฉลามอีกมากมาย เช่น อาหารเคี่ยว ของทอด เทมปุระ ปลาต้ม คาบายากิ ซุป นันบันซึเกะ และข้าวจระเข้

(ภาพรวมของผู้สืบทอดประเพณี กลุ่มอนุรักษ์ การใช้ SNS และความพยายามสมัยใหม่ เช่น การค้า ฯลฯ)
แม้กระทั่งทุกวันนี้ เนื้อจระเข้ยังสามารถพบได้ในซูเปอร์มาร์เก็ตในช่วงเทศกาลตั้งแต่เทศกาลฤดูใบไม้ร่วงจนถึงวันหยุดปีใหม่ มีร้านอาหารในจังหวัดที่ให้บริการซาซิมิจระเข้ และบางครั้งจะเสิร์ฟที่ร้านอาหารไคเทนซูชิ (ซูชิสายพาน) นอกจากนี้ยังมีการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ เช่น เบอร์เกอร์จระเข้ ซาลาเปา เกี๊ยวจระเข้ ไส้กรอกจระเข้ จระเข้ "กานซู" (ปลากะพงทอด อาหารท้องถิ่นในฮิโรชิมา) พุดดิ้งจระเข้กับคอลลาเจน และคุกกี้กระดูกอ่อนจระเข้ มิโซะจระเข้" ที่จำหน่ายโดยร้านอาหารที่ก่อตั้งมาช้านาน จะเสิร์ฟเป็นอาหารว่างกับสาเกหรือทานคู่กับ chazuke (ข้าวกับชาเขียว)