เมืองกุโจ เมืองเกโระ เมืองทาคายามะตอนใต้

ไก่ กะหล่ำปลี หัวหอม มิโซะ

ไก่และผักผสมกับซอสพิเศษและผัด แม้ว่าเครื่องปรุงรสจะแตกต่างกันไปในแต่ละภูมิภาคและในครัวเรือน
ว่ากันว่าถูกสร้างขึ้นครั้งแรกเมื่อราวปี 1950 โดยเลียนแบบเจงกิสข่านซึ่งถูกกินในบางภูมิภาคของจังหวัดกิฟุ ต่อมา ราวๆ ปี 1960 ร้านขายเนื้อในท้องถิ่นและอิซากายะ (ผับสไตล์ญี่ปุ่น) เริ่มทำการปรับปรุงตัวเอง โดยให้กำเนิดไก่จังที่มีรสชาติเข้มข้นของภูมิภาคในหลายภูมิภาค
กล่าวกันว่าเชาไก่ถูกกินเป็นแหล่งโปรตีนอันทรงคุณค่าเป็นครั้งแรก หลังจากที่ไก่ที่เลี้ยงในแต่ละครัวเรือนหยุดวางไข่ และในขณะนั้นก็เป็นของอร่อยที่ควรรับประทานในโอกาสพิเศษ
บางคนบอกว่าชื่อ "keichan" มาจากฮอร์โมนหมูย่างที่เรียกว่า "tonchan (pig-chan)" ในขณะที่บางคนบอกว่าชื่อ "keichan" มาจาก "keijan (ซอสไก่)" ซึ่งเป็นการรวมกันของ " จัง" แปลว่า "ผสม" และ "จัง (ซอส)" และ "เคชาน"

เมื่อไก่เป็นอาหารอันล้ำค่า มันเป็นอาหารสำหรับโอกาสพิเศษ เช่น เมื่อมีแขกคนสำคัญ หรือเมื่อญาติมารวมตัวกันในเทศกาลโอบ้งหรือวันขึ้นปีใหม่ ในปัจจุบันนี้ เป็นอาหารท้องถิ่นที่คุ้นเคยซึ่งสามารถปรุงด้วยส่วนผสมและเครื่องปรุงรสที่หาได้ง่าย และสามารถรับประทานได้ทั้งในบ้านและในร้านอาหารมากมาย

ไก่ กะหล่ำปลี ถั่วงอก และผักตามฤดูกาลคลุกเคล้ากับซอสสูตรพิเศษและย่างบนแผ่นเหล็กหรือในหม้อเจงกีสข่าน เครื่องปรุงและการเตรียม "ไก่จัง" แตกต่างกันไปในแต่ละภูมิภาค จากที่บ้านถึงที่บ้าน และจากร้านอาหารสู่ร้านอาหาร เช่น มิโซะ ซอสถั่วเหลือง และรสเกลือ

ในเขต Meiho ของเมือง Gujo "กลุ่มการศึกษา Meiho Chicken Chan" ได้จัดทำแผนที่แนะนำร้านอาหารที่สามารถลิ้มลองไก่จังในท้องถิ่นได้ เสิร์ฟในกิจกรรมและงานในท้องถิ่น และมีส่วนสนับสนุนให้เมือง Gujo เป็นแหล่งท่องเที่ยว พวกเขายังปรากฏในงานร้านอาหารทั่วประเทศญี่ปุ่น
นอกจากนี้ เพื่อให้ง่ายต่อการรับประทานที่บ้าน ไก่หมักในซอสพิเศษมีจำหน่ายที่การขายตรงของผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร ร้านอาหาร และทางอินเทอร์เน็ต